Moi kochani brydżyści tylko czekali na to żebym znalazła wreszcie czas dla nich; jak wiadomo zawsze jest brak czwartego do brydża. Wnuk zrobił mi kartonik do trzymania kart, bo przecież ręka ciągle była nie sprawna, i zaczęliśmy nasze co sobotnie rozgrywki. Ponieważ w całym Domu nie ma świetlicy do tego typu gier, graliśmy tak jak przed laty w pomieszczeniu dziennego pobytu. Było to uzgodnione z pracownikami. Czytaj dalej „Część I, rozdział VIII”
Pamiętnik Prababci Pensjonariuszki Domu Opieki