Wreszcie ukończyłam kurs komputerowy. Na ostatnie zajęcia chodziłam wbrew swojej woli, no ale jak się coś zaczęło to należy skończyć. Podsumowując, to w głowie zostało tylko to, że coś można zrobić ale czy potrafię to zrobić to wątpię. Bardzo się dziwię naszej Oli – prowadzącej szkolenie, że dawała radę – w grupie ośmiu osób każda z osób o innym stopniu zaawansowania, od 0 do 10 punktów wiedzy o komputerze. Każda z osób chciała się dowiedzieć czegoś innego. Osoby potrafiące wszystko angażowały się w pomoc innym i przez to wprowadzały chaos, którego Ola nie była w stanie czasem opanować, a podobno byłyśmy najspokojniejszą grupą żądną wiedzy. A zatem rekrutacja do poszczególnych grup była bez pomyślunku. Kursy rozpoczęło około 15 grup i w każdej ten sam problem – ogromne zróżnicowanie; a to takie proste – podzielić grupy pod względem umiejętności, przecież w ankietach wpisywaliśmy informację o poziomie swojej wiedzy; wszystkim byłoby łatwiej i prowadzącym i uczącym się. Jednak co by nie mówić to była to grupa wspaniałych ludzi zawsze życzliwych i uśmiechniętych. Edukacja zakończona jednak my zgodnie z umową którą podpisaliśmy, będziemy spotykać się raz w miesiącu przez najbliższe trzy miesiące. Na pewno będą to miłe spotkania zwłaszcza, że już zaplanowałyśmy eksponowanie swoich zdolności wokalnych. Pisałam już, że chyba warunkiem przyjęcia do naszej grupy były te właśnie zdolności bo wszystkie byłyśmy śpiewające – i to Jak!