W ostatnim wpisie padło takie zdanie, że chciałabym żeby czytelnicy poznali skruszoną prababcię nie tylko taką wyniosłą jak rajgras francuski – to jest gatunek trawy; owszem jakby tak patrzeć na nią z osobna to trawa ta jest piękna ale to tylko trawa.W moim zaniedbanym ogródku rośnie ten rajgras i przewyższa krzewy, ma ponad metr wysokości i jest taki wyniosły. Wracam jednak do tej skruszonej prababci, wcale nie dziwię się, że panie które organizują jakieś imprezy czy po prostu zajęcia, nie chcą mnie na nich widzieć. Każda z tych pań wie dobrze, że ja widzę tylko wady, niedociągnięcia, żebym tak te wszystkie swoje zastrzeżenia przemilczała, ale nie, ja natychmiast muszę skomentować, albo demonstracyjnie wyjść, jest jeszcze trzecia opcja – nie korzystać z takich zajęć żeby organizatorzy czuli się swobodnie., bez ciężaru krytycznego spojrzenia. Jak sama prowadzę zajęcia np. to sobotnie śpiewanie, to nie ma we mnie wyniosłości, wręcz przeciwnie, jest uniżoność. Jak prowadziłam radio to emanowała ze mnie , a ściślej z aparatu radiowego, miłość do każdego słuchacza. Na każdym kroku słyszałam, że ludzie mój przekaz odbierali bardzo indywidualnie. Uczestnicy sobotnich spotkań słyszą ode mnie same miłe słowa i rewanżują się tym samym. Ostatnio usłyszałam, od człowieka ponad 20 lat młodszego ode mnie , uczestniczącego we wszystkich możliwych zajęciach w naszym Domu, że modli się za mnie codziennie, żebym jak najdłużej miała zdrowie do prowadzenia takich pięknych spotkań. Te spotkania nie są piękne, są po prostu miłe i radosne; ale każdego kto na nie przychodzi łączy jedno – miłość do muzyki..
Jak usłyszałam o tym, że ktoś modli się za moje zdrowie to złapałam się tego jak tonący brzytwy. Wydało mi się to bardzo potrzebne. W zastraszającym tempie tracę wzrok. Zaledwie półtora roku temu zrobiłam sobie okulary, na które poszła cała średnia krajowa a które niestety są już nie wiele przydatne – stanowczo za słabe. Okulistka która wypisała mi te szkła nie popisała się jako specjalista, bo chorobę którą teraz podejrzewa lekarz można było stwierdzić już parę lat temu. Napisałam, że obecny lekarz podejrzewa ponieważ zostałam zaproszona na powtórne badania. Na pierwszych badaniach przeszłam przez naście komputerów – byłam w czterech pokojach w których było po trzy albo i cztery komputery i przez każdy z nich byłam badana. Teraz te wyniki zostaną omówione przez konsylium a ja po tygodniu muszę przyjść ponownie i przejść ostateczne, upewniające badanie. I pomyśleć, że do takiego lekarza trafiłam przez zupełny przypadek, na takie samo skierowanie jak poprzednio. To nasz kierowca wspomniał mi żebym może spróbowała do okulisty w szpitalu ” kolejowym” , bo to i blisko i zawsze to szpital. Udało się, od pierwszego telefonu do rejestracji do przyjęcia mnie w przychodni szpitalnej, minęło zaledwie trzy tygodnie.. Nikt mnie o nic nie pytał tylko wzięto się za drobiazgowe badania. A w Przychodni Wojewódzkiej przy ul. Dworcowej odstawiono lipę, tak jak tam to badano kiedyś u optyka a nie u lekarza specjalisty; i już wszystko wiem – zwyrodnienie siatkówki, ślepota murowana. Jeszcze jedno oko jest jako tako i w związku z tym lekarz wystąpi do komisji kwalifikującej do leczenia zastrzykami w gałkę oczną. Taki zastrzyk jest bardzo drogi ale refundowany, dlatego komisyjnie podejmuje się decyzje, a komisja jest jedna ogólnopolska. Taki zastrzyk nie leczy tylko zatrzymuje dalsze postępowania choroby. Zanim jednak do tego dojdzie to pewnie upłynie kilka miesięcy. Dopiero pod koniec czerwca będą wszystkie wyniki, a ja z dnia na dzień gorzej widzę. Wnuk powiększył mi czcionkę w komputerze a ja i tak zmęczyłam się bardzo pisząc prawie nie widząc, tak więc i z pisania i ze śpiewania pewnie nic nie będzie. A ja głupia modliłam się o głos i co mi z głosu. Sobotnie śpiewanie to przygotowanie tekstów i muzyki, do tego są nie zbędne oczy, a one już są bardzo zmęczone a przy zmęczeniu wszystko pokrywa się pajęczyną. Nie widzę nie tylko druku ale i ludzi.
To byłoby na tyle NARA !